Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Krośnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Halina Sekuła
Protokolant:	protokolant Aneta Rodak

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. R.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna
w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powódki A. R. kwoty:

1.  18 300 zł (osiemnaście tysięcy trzysta złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 27.05.2017 r. do dnia zapłaty – tyt. zadośćuczynienia,

2.  100 zł (sto złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 27.05.2017 r. do dnia zapłaty – tyt. odszkodowania

II.  Nakazuje ściągać od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Krośnie kwotę 171,16 zł ( sto siedemdziesiąt jeden złotych i 16/100) tyt. brakującej zaliczki na poczet biegłego

III.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powódki A. R. kwotę 5 052 zł ( pięć tysięcy pięćdziesiąt dwa złote) tyt. zwrotu kosztów postępowania

Sygn. akt I C 1560/17

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 19 września 2019 r.

Powódka A. R. pozwem z 31.05.2017 r. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 18.300 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.05.2017 r. do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia, kwoty 100 zł z ustawowymi odsetkami od 27.05.2017 r. do dnia zapłaty, kosztów procesu oraz dopuszczenie zawnioskowanych dowodów.

W uzasadnieniu powódka podniosłą, że w dniu 25.11.2016 r. w K. kierujący autem m-ki F. (...) nie zachował należytej ostrożności i doprowadził do zderzenia pojazdów. W wyniku tego zderzenia powódka doznała obrażeń ciała.

Sprawcą zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Poszkodowana A. R. została przewieziona do szpitala w K., gdzie przeszła szereg badań, które wykazały złamanie trzonu mostka w ok. połowie jego długości z przemieszczeniem odłamków kostnych oraz skróceniem długości kości. Oprócz złamania mostka, doznała również stłuczenia kręgosłupa, skręcenia odcinka szyjnego i piersiowego.

Po wyjściu ze szpitala odczuwała ogromny ból w okolicach mostka, ból głowy, miała też zawroty głowy. Nie mogła wykonywać żadnych czynności fizycznych, wymagała stałej pomocy i opieki. Z uwagi na utrzymujący się ból głowy, zawroty, częste wymioty, została skierowana na badania tomografii komputerowej. Leczenie odbywało się w poradni chirurgicznej, które zakończyło się końcem marca 2017 r. z uwagi na silne dolegliwości bólowe była też skierowana do poradni neurologicznej.

Po wypadku powódka przez pierwsze dni spała wyłącznie w pozycji półsiedzącej, spożywała wyłącznie płyny z powodu silnych bóli i wymiotów. Wymagała pomocy przy najprostszych czynnościach. Mimo długotrwałego leczenia w dalszym ciągu odczuwa ból w okolicy mastka oraz w odcinku szyjnym kręgosłupa, szczególnie na zmianę pogody, podczas większego wysiłku fizycznego.

Wypadek oprócz dotkliwych dolegliwości fizycznych spowodował również dolegliwości psychiczne. Odczuwała silny lęk przed samodzielną jazdą samochodem, cierpiała na bezsenność. Korzystała z pomocy psychologa.

Szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce kwotę 800 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i odmówił wypłaty kosztów leczenia.

Późniejszą decyzją przyznał jej łącznie 1.700 zł zadośćuczynienia oraz kwotę 109,92 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 19.06.2017 r. zasądzono na rzecz powódki A. R. od pozwanego (...) Zakładu (...) kwotę 18.400 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27.05.2017 r do dnia zapłaty oraz koszty postępowania w wysokości 2.630 zł.

Od powyższego nakazu strona pozwana złożyła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania, dopuszczenia zawnioskowanych dowodów.

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, mając na uwadze przedłożoną dokumentację medyczną, okoliczności zdarzenia przyjął swoją odpowiedzialność, co do zasady za zdarzenie z dnia 25.11.2016 r. i na tej podstawie wypłacił powódce łącznie 1.809,92 zł, tytułem zadośćuczynienia i zwrotu kosztów leczenia. Zdaniem strony pozwanej, w świetle dokonanych ustaleń, wypłacona kwota w całości rekompensuje krzywdę, jaką doznał powódka.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

W dniu 25.11.2016 r. w miejscowości K. doszło do wypadku drogowego. J. G., posiadający ubezpieczenie OC u pozwanego doprowadził do zderzenia z samochodem, którego pasażerką była A. R..

Na miejsce została wezwana policja. Powódka po wypadku została przyjęta na Oddział Ratunkowy w szpitali w K.. Wykonano tam szereg badań, które wykazały złamanie trzonu mostka w ok. połowie jego długości z przemieszczeniem odłamków kostnych oraz skróceniem długości kości. Oprócz złamania mostka, doznała również stłuczenia kręgosłupa, skręcenia odcinka szyjnego i piersiowego.

Zostały jej przepisane środki przeciwbólowe, przy czym nie poinformowano jak ma je zażywać. Po powrocie do domu zaczęła wymiotować, nie przyjmowało jej żadnych lekarstw. Z uwagi, że ból nie ustępował pojechała do poradni chirurgicznej, gdzie wykonano jej tomografię głowy. Lekarz zalecił, aby spała w pozycji półsiedzącej i zakazał wykonywania jakichkolwiek czynności wysiłkowych. Przez tydzień nosiła kołnierz ortopedyczny. Powódka leczenie kontynuowała w poradni chirurgicznej, potem skierowano ją do poradni neurologicznej oraz korzystała z pomocy psychologa, gdyż miała problem z poruszaniem się samochodem. Lęk przed jazdą autem, zwłaszcza po zmroku trwa po dzień dzisiejszy. Przy zmianie pogody odczuwa ból w okolicy mostka i zmuszona jest przyjmować środki przeciwbólowe.

Bezpośrednio po wypadku nie była w stanie samodzielnie funkcjonować i musiała korzystać z pomocy bliskich – brata, siostry oraz dzieci. Przyjmowała tylko posiłki płynne, bo wymiotowała.

Przed wypadkiem prowadziła zajęcia z areobiku, których nie była w stanie od razu kontynuować. Ponownie prowadziła te zajęcia w okresie od lutego do kwietnia 2017 r. i obecnie prowadzi je od września (...)., przy czym nie jest w stanie wykonywać wszystkich ćwiczeń z uwagi na dolegliwości bólowe związane z wypadkiem. Mimo, że leczenie zostało zakończone to w dalszym ciągu przyjmuje środki przeciwbólowe oraz odczuwa lek przed jazdą samochodem.

Dowód :

1.  odpis karty informacyjnej pacjenta (...)u – k. 10, 13;

2.  odpis RTG kręgosłupa szyjnego – k. 11;

3.  odpis USG brzucha – k. 12;

4.  odpis KT głowy i kręgosłupa szyjnego – k. 14;

5.  odpis historii choroby poradni chirurgicznej – k. 15-20;

6.  odpis historii choroby poradni neurologicznej – k. 21-27;

7.  odpis historii choroby poradni zdrowia psychicznego – k. 28-31;

8.  odpis faktur – k. 32-34;

9.  akta szkodowe – k. 47;

10.  zeznania powódki – k. 56-57, 111/2;

Biegły ortopeda K. P. (1) po przeprowadzeniu badania powódki oraz w oparciu o zgromadzony materiał stwierdził 11 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dowód :

1.  opinia sądowo-lekarska biegłego K. P. – k. 69-71;

2.  opinia sądowo-lekarska uzupełniająca biegłego K. P. – k. 93;

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki. Dotyczyły one okoliczności wypadku z dnia 25.11.2016 r., poczucia krzywdy, bólu i cierpienia, jakich doznała po tym zdarzeniu, jej samopoczucia, lęków. Sąd przeprowadził także dowód z dokumentów w postaci akt szkodowych, autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez strony.

Dowody z dokumentów nie budzą żadnych zastrzeżeń, co do ich rzetelności i wiarygodności i nie były kwestionowane przez strony, dlatego Sąd dał im wiarę. Również zeznania powódki zasługują na wiarę, gdyż są zbieżne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Opinia biegłego K. P. (1) jest logiczna, fachowa i również zasługuje na wiarę.

Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia (art. 822 kc).

W niniejszej sprawie strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności, co do zasady wypłacając powodowi zadośćuczynienie i odszkodowanie w łącznej wysokości 1.809,92 zł uznając, że jest w pełni adekwatna do doznanych przez nią obrażeń, cierpienia, bólu.

W przypadku naruszenia czynności narządu ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 kc). Przepisy kodeksu cywilnego nie precyzują kryteriów, jakimi powinien kierować się Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia. Na podstawie jednak orzecznictwa Sądu Najwyższego i ustaleń doktryny wskazać należy, że są nimi: rozmiar cierpień, ich intensywność, trwałość, nieodwracalność, przebieg leczenia i jego skuteczność, utrudnienia, jakie doznany uszczerbek powoduje w życiu codziennym (por. wyrok SN z dnia 4.07.1969 r., I PR 178/69, OSNCP 1970, z.4, poz. 71, wyrok SN z dnia 22.06.2006 r., II CK 392/04 LEX nr 177203). Zadośćuczynienie ma być odpowiednie. Nie może być ono wygórowane i prowadzić do wzbogacenia się strony. Jednocześnie musi stanowić dla powoda realną wartość ekonomiczną, dostosowaną do aktualnych stosunków majątkowych w społeczeństwie (np. wyrok SN z dnia 26.02.1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok SN z dnia 24.06.1965 r.. I PR 203/65, OSPiKA z 1966, poz. 92).

Zdaniem Sądu odpowiednim zadośćuczynieniem jest kwota 20.000 zł. Zatem, przy uwzględnieniu przyznaną przez stronę pozwaną kwotę 1.700 zł, na rzecz powoda należało zasądzić kwotę 18.300 zł tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia uznał, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, że będzie ona stanowić pełną rekompensatę za doznaną krzywdę, a równocześnie nie jest ona wygórowana. Kwota ta jest, bowiem dostosowana do negatywnych skutków, jakie powódka odczuwa do dnia dzisiejszego, chociażby strach przed prowadzeniem pojazdu, czasowa rezygnacja z prowadzenia zajęć z areobiku, konieczność korzystania z pomocy osób trzecich.

Stosownie, co do treści art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Odszkodowanie nie jest ograniczone do kosztów zabiegów powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i poszkodowany może domagać się pokrycia kosztów zabiegów, które nie są oferowane w ramach takiego ubezpieczenia (por. wyrok z 26.11.1991 r., III APr 75/91, OSA 1992, Nr 6, poz. 38 ,SA w Katowicach; Gniewek, Machnikowski, Komentarz, 2016, Nb 4, s. 897). Fakt, że określone świadczenie zdrowotne, albo lek nie są refundowane przez NFZ, nie oznacza, że koszty takiego leku albo świadczenia nie są objęte odszkodowaniem.

Po drugie, odszkodowanie obejmuje koszty konsultacji u wybitnych specjalistów z danej dziedziny (tak trafnie SN w wyroku z 26.06.1969 r., II PR 217/69, OSNCP 1970, Nr 3, poz. 50). Jeśli konsultacja u takich specjalistów wymaga dojazdu, odszkodowanie obejmuje także te koszty. Racjonalnym postępowaniem jest zwrócenie się o poradę do kilku lekarzy, dlatego odszkodowanie nie jest ograniczone do kosztów konsultacji u jednego specjalisty.

Po trzecie, odszkodowanie obejmować może koszty leczenia w prywatnej placówce, nawet jeśli podobne zabiegi oferowane są przez NFZ. Za stanowiskiem takim przemawia szereg argumentów. Poszkodowany ma prawo do jak najszybszego usunięcia skutków zdarzenia szkodzącego w jak najlepszych warunkach, dlatego podmiot odpowiedzialny za zdarzenie szkodzące nie może skutecznie bronić się przed obowiązkiem pokrycia kosztów leczenia, wskazując, że poszkodowany mógłby "zaczekać" na uzyskanie świadczenia w placówce publicznej. Konieczność oczekiwania na zabieg leczniczy lub rehabilitację stanowi dla poszkodowanego dodatkowe źródło cierpień. Możliwość żądania zwrotu kosztów prywatnej opieki zdrowotnej jest niezależna od charakteru szkody na osobie, w szczególności objęcie takich kosztów odszkodowaniem nie jest ograniczone do leczenia schorzeń, które mogą doprowadzić do śmierci lub nieodwracalnego kalectwa.

W świetle powyższego, zasądzono od pozwanego na rzecz powódki, tytułem odszkodowania (koszt prywatnej konsultacji neurologicznej) kwotę 100 zł.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści art. 98 kpc.

Powódka w swoim żądaniu utrzymała się w 100 %. Na koszty postępowania złożyło się – opłata sądowa od pozwu w kwocie 935 zł, koszty opinii biegłego 671,16 zł, koszty zastępstwa procesowego powódki 3.617 zł i pozwanego 3.617 zł.

Powódka poniósł koszty w łącznej wysokości 5.052 zł (opłata sadowa od pozwu – 935 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłych – 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa – 3.617 zł). Koszty zaś, jakie poniósł pozwany to 3.617 zł (wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa).

Mając powyższe na uwadze, nakazano ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Krośnie kwotę 171,16 zł, tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłych (pkt II), zasądzono od pozwanego na rzecz na rzecz powoda kwotę 5.052 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt III).

Sędzia :

Z../

1.  (...),

2.  (...)

Sędzia: