Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Krośnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Gurgacz

Protokolant: Gabriela Wojtowicz

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2018 r. w Krośnie

sprawy z wniosku G. W.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania

o Niepełnosprawności w Województwie

(...) w R.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

na skutek odwołania G. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania

o Niepełnosprawności w (...)

w R.

z dnia 7 marca 2017 roku numer sprawy: S.IV. (...) (...)

I.  o d d a l a o d w o ł a n i e,

II.  p r z y z n a j e wnioskodawczyni G. W. zwrot wydatków w kwocie 42 zł ( słownie: czterdzieści dwa złote);

III.  p r z y z n a j e D. W. zwrot wydatków w kwocie 42 zł (słownie: czterdzieści dwa złote).

SSR Katarzyna Gurgacz

Sygn. akt IV U 110/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 marca 2018 roku

Orzeczeniem z dnia 7 marca 2017 roku nr sprawy: S-IV. (...) (...) Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) w R. uchylił w części orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) z dnia 2 stycznia 2017 roku nr : (...) i ustalił, że nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności.

W uzasadnieniu Wojewódzki Zespół podał, że stan zdrowia G. W. kwalifikuje ją w dalszym ciągu do zaliczenia do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Powyższe ustalenia zostały oparte na badaniu fizykalnym oraz analizie dokumentacji medycznej i specjalistycznej.

Przedmiotowe orzeczenie zaskarżyła wnioskodawczyni G. W. i wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zaliczenie do grupy osób niepełnosprawnych w wyższym stopniu. Dalej wnioskodawczyni podała, że nie zgadza się ze stanowiskiem Wojewódzkiego Zespołu w R..

Odpowiadając na odwołanie Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w R. podał, że utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie (...) co do ustalonego stopnia niepełnosprawności po ponownej analizie całości dokumentacji zgromadzonej na użytek postępowania orzeczniczego.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dokonał następujących ustaleń:

Wnioskodawczyni G. W. złożyła w dniu 4 listopada 2016 roku wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, podając iż ustalenie stopnia niepełnosprawności jest jej niezbędne w celu ubiegania się o zasiłek pielęgnacyjny.

dowód: wniosek z dnia 04.11.2016 roku

(...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności dla (...) (...) i Powiatu (...) w (...) decyzją podjętą przez skład orzekający na posiedzeniu w dniu 02 stycznia 2017 roku zaliczył wnioskodawczynię do lekkiego stopnia niepełnosprawności czasowo od dnia 01 grudnia 2017 roku do dnia 31 stycznia 2019 roku.

dowód : orzeczenie z dnia 02.01.2017 roku

Z przedmiotowym orzeczeniem wnioskodawczyni G. W. nie pogodziła się składając odwołanie do organu II instancji, zarzucając, że orzeczenie jest krzywdzące albowiem jej stan zdrowia kwalifikuje do ustalenia wyższego stopnia niepełnosprawności.

dowód : odwołanie z dnia 16.01.2017 roku,

Na posiedzeniu w dniu 07 marca 2017 roku Wojewódzki Zespół w R. rozpatrzył odwołanie od orzeczenia organu I instancji i na podstawie zgromadzonej dokumentacji medycznej i specjalistycznej, badań i wywiadów uchylił w części decyzję wydaną przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) z dnia 02 stycznia 2017 roku, tj. w zakresie ustalenia daty powstania niepełnosprawności.

Od przedmiotowego orzeczenia wnioskodawczyni złożyła odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, zarzucając, że powinna być zaliczona do wyższego stopnia niepełnosprawności.

Powołani przez Sąd biegli lekarze sądowi:

- specjalista neurolog J. B. w wydanej opinii lekarskiej z dnia 26 kwietnia 2017 roku stwierdził u wnioskodawczyni G. W. pourazowe bóle i zawroty głowy po przebytym w 2008 r. urazie czaszkowo-mózgowym.

Zdaniem biegłego powyższe schorzenie powoduje, że wnioskodawczyni jest osobą czasowo niepełnosprawną w stopniu lekkim, wg kodu niepełnosprawności 10-N;

- specjalista psychiatra T. A. i psycholog A. S. w wydanej opinii lekarskiej z dnia 27 października 2017 roku stwierdzili u wnioskodawczyni G. W. stan po urazie wielonarządowym z utratą przytomności oraz organiczną chwiejność afektywną.

Zdaniem biegłych powyższe schorzenie powoduje, że wnioskodawczyni jest osobą czasowo niepełnosprawną w stopniu lekkim, wg kodu niepełnosprawności 10-N;

- specjalista (...) w wydanej opinii lekarskiej z daty wpływu 20 lutego 2018 roku stwierdził u wnioskodawczyni G. W. stan po przebytej kamicy nerek, obecnie wyleczoną.

Zdaniem biegłego wnioskodawczyni nie jest osobą niepełnosprawną.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt Wojewódzkiego Zespołu w R. oraz opinii biegłych z dnia 26 kwietnia 2017 roku, 27 października 2017 roku i z daty wpływu 20 lutego 2018 roku.

Tym dowodom Sąd dał wiarę albowiem nie zachodzą pomiędzy nimi sprzeczności, są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust.1pkt 3 i art. 4 ust.3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz. U. Nr 123 poz.776 ze zm./ - do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

W niniejszej sprawie Sąd dał w pełni wiarę opinii biegłych sądowych albowiem są to opinie, które w sposób wyczerpujący i wnikliwy opisują stan zdrowia G. W..

Opinie zostały sporządzone w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym na podstawie dokumentacji lekarskiej oraz badania fizykalnego.

Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek okoliczności, które uzasadniałyby kwestionowanie wiarygodności oraz rzeczowości i kompletności przedmiotowych opinii.

Opinie umożliwiły Sądowi dokonanie oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie złożyła żadnych innych wniosków dowodowych, a zarzuty do przedmiotowych opinii sprowadzały się do stwierdzenia, wnioskodawczyni uważa, że powinna być zaliczona do wyższego stopnia niepełnosprawności.

Wobec ustalenia w oparciu o opinie biegłych iż wnioskodawczyni G. W. jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim – Sąd na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako bezzasadne.

Sędzia