Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Krośnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 714/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

R. S.

Sąd przypisał oskarżonemu R. S. następujący czyn:

w dniu 20 lipca 2021 roku około godziny 11:15
w miejscowości O., pow. K., woj. (...), kierując pojazdem marki A. (...) o nr rej. (...), ul. (...) naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że pokonując skrzyżowanie i kolejno łuki drogi nie zachował wymaganej szczególnej ostrożności, w wyniku czego uderzył w unieruchomiony na prawym pasie ruchu
w bezpośredniej bliskości krawędzi jezdni pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), skutkiem czego doprowadził do jego przemieszczenia się i uderzenia
w przebywającą w bezpośredniej bliskości tego pojazdu pieszą A. Z., w wyniku czego w/w pokrzywdzona A. Z. doznała obrażeń ciała w postaci pourazowej odmy opłucnowej lewostronnej oraz złamania tylnych żeber VI i VII (w obrębie żebra VII dwumiejscowe), co spowodowało rozstrój jej zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7 trwający
w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

- tj. przestępstwo z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

------------------------------------------------------------------

---------------------------

-------------

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---------------

----------------------

--------------------------------------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-------------------------------------------------------------------------

-----------------------------

--------------

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------

-----------------

-----------------------------------------------------------------------

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------

-------------------

-------------------------------------------------------------------------

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Pkt I.

j.w.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn oskarżonego R. S. wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 177 § 1 k.k. kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa
w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 , podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tj. z dnia 1 marca 2021 r. Dz.U. z 2021 r. poz. 450) stanowi, że uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga – szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę; przez działanie rozumie się również zaniechanie. W świetle art. 2 ust. 22 cytowanej ustawy, szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie.

„Każdy kierowca jest zobowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymania się od czynności, które mogłyby to bezpieczeństwo zmniejszyć. Wiąże się z tym między innymi obowiązek bacznego i ciągłego obserwowania całej jezdni (…)” (wyrok SN z 16 lipca 1976 r., VI KRN 135/76, LexPolonica nr 305207, OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 130).

Kierującego pojazdem zbliżającym się do skrzyżowania obowiązuje zachowanie szczególnej ostrożności, co wynika z art. 25 ust. 1 wymienionej wcześniej ustawy.

W rozpoznawanej sprawie nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony R. S., pokonując skrzyżowanie i kolejno łuki drogi, nie zachował wymaganej szczególnej ostrożności. Oskarżony nie prowadził obserwacji drogi w sposób właściwy, w wyniku czego uderzył w unieruchomiony na prawym pasie ruchu w bezpośredniej bliskości krawędzi jezdni pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), skutkiem czego doprowadził do jego przemieszczenia się i uderzenia w przebywającą w bezpośredniej bliskości tego pojazdu pieszą A. Z., w wyniku czego w/w pokrzywdzona A. Z. doznała obrażeń ciała w postaci pourazowej odmy opłucnowej lewostronnej oraz złamania tylnych żeber VI i VII (w obrębie żebra VII dwumiejscowe), co spowodowało rozstrój jej zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7 trwający w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. Jak wynika z opinii biegłego Sądu Okręgowego w Krośnie z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, ruchu drogowego i techniki motoryzacyjnej mgr. S. G., zachowanie się oskarżonego R. S. było bezpośrednią przyczyną wypadku (k.38-44).

Między zachowaniem oskarżonego R. S., a wypadkiem, do jakiego doszło
w ustalonych okolicznościach tej sprawy, bez wątpienia występuje powiązanie przyczynowe.

„Przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. stanowi występek nieumyślny w znaczeniu art. 9 § 2 k.k., jednak naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może nastąpić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. Występujące w opisie znamion czynu z art. 177 § 1 k.k. zróżnicowanie sposobu naruszenia zasad bezpieczeństwa rodzi obowiązek sądu, w razie skazania za tak kwalifikowane przestępstwo, jednoznacznego wskazania sposobu naruszenia przez sprawcę zasad bezpieczeństwa w określonym rodzaju ruchu (por. postanowienie SN z dnia
29 kwietnia 1997 r., V KKN 255/96, OSNKW 1997, z. 7-8, poz. 60) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2005 r., V KK 353/05, OSNwSK 2005/1/2301). „Umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa zachodzi wtedy, gdy sprawca świadomie postępuje wbrew zakazom lub nakazom, nieumyślne zaś – gdy wykonanie określonego manewru jest wynikiem błędnej oceny sytuacji istniejącej w ruchu (wyrok SN z 19 października 1976 r., Rw 273/76, OSNKW 1976, nr 12, poz. 153). W ocenie Sądu oskarżony R. S. naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym nieumyślnie.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------------------------

-------------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

----------------------

---------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

---------------------

---------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

---------------------

---------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.  Kary, środki karne, przepadek, środki kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzy-gnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisa-nego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

I

I

Sąd uznał oskarżonego R. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k. skazał go na karę grzywny w liczbie 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając jedną stawkę dzienną za równoważną 20 zł (dwudziestu złotym).

Ustalając liczbę stawek dziennych, Sąd uwzględnił stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości jego czynu.

Stopień winy oskarżonego jest wysoki. Oskarżonego cechuje prawidłowy rozwój intelektualny. Nie ma żadnych sygnałów, które wskazywałyby na to, że jego poczytalność
w czasie czynu mogła być w jakimkolwiek stopniu ograniczona. Oskarżony zna normy społeczne i prawne. Wie, że kierowanie pojazdem bez zachowania reguł ostrożności stanowi rażące naruszenie przepisów prawa drogowego i stanowi niebezpieczeństwo tak dla innych uczestników ruchu, jak i dla niego.

Stopień społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu, oceniany przez pryzmat rodzaju naruszonego dobra prawnego, zagrożenia, jakie stworzył oraz skutków wypadku, również należy ocenić jako wysoki.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na 20 zł, Sąd wziął pod uwagę dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W szczególności Sąd miał na uwadze, że oskarżony, według oświadczenia, uzyskuje z prowadzonej działalności gospodarczej wynagrodzenie w wysokości 5 000 zł brutto, jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym
w L., gruntów o pow. 1,2 ha w L. oraz samochodów m-ki A. (...) z 2014 r. i R. (...)
z 2004 r. (k.103v, k.110).

Sąd miał też na uwadze potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywa ta oznacza branie pod uwagę społecznego odbioru kary. Chodzi o to, aby fakt wymierzenia kary oddziaływał nie tylko na sprawcę, lecz także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane.

5.  1Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku.

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---------------

-------

---------

--------------------------------------------------------------------------------

6.  6. Inne zagadnienia.

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.  Koszty procesu.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.
o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe
w wysokości 1822,68 zł (jeden tysiąc osiemset dwadzieścia dwa złote, 68/100 gr.), w tym opłatę w kwocie 500 zł (pięćset złotych) na rzecz Skarbu Państwa.

Sytuacja majątkowa oskarżonego pozwoli mu na poniesienie koszów
w związku z rozpoznawaniem niniejszej sprawy.

7.  1Podpis

SSR Paweł Gonet