Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV P 202/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Krośnie z 2020-01-16

Sygn. akt IV P 202/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Szwast

Ławnicy:

Elżbieta Juszczyk, Zdzisław Lawera

Protokolant:

Dorota Korzec

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2020 r. w Krośnie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko (...) nr (...) w (...)

o zapłatę

I oddala powództwo

II zasądza od powódki D. K. na rzecz pozwanego (...) nr (...) w (...) kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zdzisław Lawera Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Szwast Elżbieta J.

Sygn. akt IV P 202/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 stycznia 2020 roku

Powódka D. K. w pozwie przeciwko pozwanemu (...) nr (...) w (...) wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 8 820 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, albowiem wskazana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę jest nieprawdziwa, a w zatrudnieniu pozostały osoby zajmujące takie samo jak powódka stanowisko pracy. Zdaniem powódki jedyną przyczyną wypowiedzenie jej umowy o pracę było osiągnięcie przez nią wieku emerytalnego.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) nr (...)w (...) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, albowiem podczas wręczenia powódce oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę dyrektor wyjaśnił sytuację pozwanego, powodującą konieczność likwidacji etatu oraz kryteria doboru powódki do zwolnienia.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Na podstawie umowy o pracę z dnia (...) 1994 r. powódka D. K. została zatrudniona w (...) w (...). Ostatecznie została zawarta z powódką umowa na czas nieokreślony na stanowisku rehabilitanta w pełnym wymiarze czasu pracy.

W piśmie z dnia 25 września 2019 r. pozwany (...) nr (...) w (...) zawarł oświadczenie o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31 grudnia 2019 r. z powodu zmian organizacyjnych w zakładzie pracy i likwidacji stanowiska pracy.

Dowód : akta osobowe powódki

U pozwanego zaistniała potrzeba zwiększenia zatrudnienia w grupie pokojowych, opiekunów i pielęgniarek, tj. osób, które mają bezpośredni kontakt z pensjonariuszami. W tym zakresie pozwany wykorzystał możliwość przejścia niektórych osób na emeryturę i zwalniane etaty przesuwał z jednego działu do drugiego, aby zwiększyć etaty w tych trzech grupach pracowniczych. W tych trzech grupach potrzebne jeszcze były trzy etaty, jednakże nie było na nie pieniędzy.

W kwietniu 2017r zatrudnionych było u pozwanego 8 pielęgniarek zajmujących 6 i pół etatu oraz 17 pokojowych i opiekunów zajmujących 16 i pół etatu. Obecnie zatrudnionych jest 8 pielęgniarek zajmujących 8 etatów, 19 opiekunów i pokojowych zajmujących 19 etatów. Zatrudniony jest także jeden opiekun na zastępstwo za chorującego konserwatora, a także jeden opiekun w ramach środków z PUP. Dyrektor pozwanego M. S. (1) postanowiła także przesunąć etat powódki do puli etatów pielęgniarek.

Pozwany obecnie na stanowisku fizjoterapeuty zatrudnia E. B., która przebywa na urlopie wychowawczym i zastępuje ją E. Ż. (1). Powódka zajmowała także stanowisko fizjoterapeuty. Zadaniami z zakresu fizjoterapii zajmują się także trzy pracownice, które są zatrudnione w firmie (...), posiadającej kontrakt z NFZ na rehabilitację domową. Pensjonariusze pozwanego traktowani są tak jakby mieszkali w domu.

Typując powódkę do zwolnienia pozwany wziął pod uwagę sytuację zdrowotną i życiową powódki oraz E. Ż. (1).

Powódka jest osobą zdrową, nie ma nikogo na utrzymaniu.

E. Ż. (1) jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z uwagi na (...). Pozostaje w związku małżeńskim, a na utrzymaniu ma dwoje dzieci.

Powódka od 1 stycznia 2020r. pobiera emeryturę. E. Ż. po zwolnieniu pozostałaby bez środków do życia.

Pozwany cenił E. Ż. za to, że wykonywała dodatkowe czynności, m.in. pełniła funkcję przewodniczącej zespołu terapeutyczno - opiekuńczego. Ten zespół opracowywał dla każdego pensjonariusza indywidualny plan wsparcia. Odpowiadała za prawidłowy przepływ informacji w tym zespole oraz za tworzenie dokumentacji. Otrzymywała za to dodatek specjalny. Ponadto miała wiele pomysłów związanych z usprawnieniem pracy i opieki. Miała doświadczenie z pracy w innym (...), była bardzo zaangażowana w pracę, a w zakresie fizjoterapii, też znacząco podniosła poziom pracy, zmotywowała wielu podopiecznych do aktywności. Były osoby, które przez wiele lat nie korzystały z fizjoterapii, a pod wpływem E. Ż. zaczęły korzystać, przez co poprawił się ich stan ogólny. Wprowadziła nową formę zajęć w postaci gimnastyki grupowej, która odbywa się dwa razy w tygodniu. Powódka nie wykazywała takich inicjatyw, ani aktywności.

Wręczając powódce wypowiedzenie umowy o pracę M. S. (1) powiedziała jej, że kieruje się jej sytuacją życiową, tj. uprawnieniem emerytalnym i tym, że nie ma nikogo na utrzymaniu oraz, że jest zdrowa.

Dowód : zeznania świadka R. K. (00:11:58-00:16:00), powódki (00:25:35:43-00:36:00, 00:46:03-00:46:30), M. S. (1) (00:47:26-00:51:00, 00:52:36-00:58:00, 01:00;02-01:03:00, 01:10:36-01:15:30, 01:15:33-01:22:00),

Sąd dał wiarę świadkowi oraz słuchanej w charakterze pozwanej M. S., bowiem są spójne, jednolite i wzajemnie się uzupełniają.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w zakresie w jakim zeznała, że dyrektor pozwanego podczas wręczania jej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę nie wskazała jej kryterium doboru do zwolnienia, bowiem rozmowa na temat uprawnień emerytalnych powódki była rozmową o kryteriach doboru do zwolnienia.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, których wiarygodność nie budzi wątpliwości, a strony im nie zaprzeczyły.

Artykuł 45 § 1 k.p. stanowi, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Pracodawca ma w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Niewykonanie tego obowiązku jest naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Zasadność wypowiedzenia - w razie odwołania się pracownika - podlega kontroli sądu pracy. Sąd pracy ocenia, czy konkretne wypowiedzenie było uzasadnione. Sąd przy tym bierze pod uwagę słuszny interes pracodawcy i pracownika w powiązaniu z celem i istotą stosunku pracy, a w szczególności z określonymi w kodeksie pracy obowiązkami stron stosunku pracy.

Powódka zatrudniona była u pozwanego na stanowisku fizjoterapeuty.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2003 r. I PK 80/03 wskazał, że spełnienie przez pracownika warunków nabycia prawa do emerytury jest społecznie usprawiedliwioną przesłanką jego wyboru do zwolnienia z pracy w ramach racjonalizacji zatrudnienia.

Taka polityka racjonalizacji zatrudnienia u pozwanego była prowadzona. Pozwany, jako dom pomocy społecznej, wykazywał zapotrzebowanie na zwiększenie liczby stanowisk pielęgniarek. Jednak z powodu braku środków finansowych nie można było tego zrobić.

W takiej sytuacji dyrektor pozwanego postanowiła zwiększyć liczbę etatów pielęgniarek przez przesunięcie etatów z innych działów, a także wykorzystanie etatów pracowników przechodzących na emeryturę.

Pozwany wiedział, że powódka nabędzie uprawnienia emerytalne i z tego powodu złożył jej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę. Stanowisko powódki zostało zlikwidowane, na jej miejsce nie został nikt zatrudniony, a jej etat przesunięty do dyspozycji pielęgniarek.

Podczas wręczania powódce oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę M. S. powiedziała powódce o jej uprawnieniach emerytalnych. Powódka od 1 stycznia 2020 r. pobiera świadczenie emerytalne. Nie ma mowy o jakimkolwiek działaniu dyskryminującym powódkę ze względu na wiek.

Podana przyczyna była prawdziwa, skonkretyzowana podczas składania oświadczenia woli przez pracodawcę i uzasadniona względami społecznymi.

Zastosowane kryteria doboru do zwolnienia powódki były obiektywne.

Mając powyższe na uwadze sąd oddalił powództwo.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz na mocy § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. z 2018 r., poz. 265/ i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, stanowiącą dwukrotność stawki minimalnej.

Sędzia Sądu Rejonowego

Mariusz Szwast

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Barbara Filipczak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Krośnie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Szwast,  Elżbieta Juszczyk, Zdzisław Lawera
Data wytworzenia informacji: